อยากให้ลูกเขียนหนังสือได้เร็วต้องให้ปีนป่ายมาก ๆ
ติดต่อลงโฆษณา
Leaderboard in Content 1st
Fixed 1,000 baht/month
Slot 300 baht/month
ตอนเริ่มเขียนบทความก็นึกถึงแต่เรื่องการปีนป่ายกับการเขียนหนังสือ แต่พอเขียนเสร็จกลับได้อีกประเด็น คือเวลาเพียงเล็กน้อยในแต่ละวันที่่ใช้กับเด็กหรือที่เด็กใช้ทำกิจกรรมต่าง ๆ จะำกำหนดพัฒนาการความสามารถของเด็กแต่ละคนให้แตกต่างกันไปอย่างมากมาย เลยอยากชวนให้ทบทวนเวลาที่อาจดูเล็กน้อยในกิจวัตรประจำวันของเด็ก ๆ ด้วยครับ
 
เคยคิดไว้ช่วงที่พาลูกไปเล่นสนามเด็กเล่น ปล่อยให้ปีนบันไดลิง ปล่อยให้ป่ายไถลเลื่อน ช่วงลูกอายุสองขวบ ว่าลูกเราต้องเขียนหนังสือเร็วกว่าคนอื่นแน่ ๆ เลย เพราะดูแล้วคนอื่นไม่ค่อยปล่อยให้ลูกได้ปีนเท่าไหร่เพราะกลัวตกแถมบางทีก็ไม่ค่อยได้เห็นพามาเล่นเท่าไหร่ ตอนนั้นคิดไว้ว่าการปีนป่านพวกนี้น่าจะทำให้เด็กได้ใช้กล้ามเนื้อมือเยอะมาก น่าจะทำให้จับดินสอเขียนหนังสือได้เร็ว

จนมาวันนี้ก็ได้รับการพิสูจน์ว่าการปีนป่านช่วยให้เด็กเขียนหนังสือได้เร็วจริง ๆ ด้วย เห็นกับตาแต่ไม่ใช่กับลูกตัวเอง แต่เป็นเพื่อนลูก

วันนี้พาสีฝุ่นไป English Spanking club น่าจะครั้งที่ 4 แล้ว มีอยู่ช่วงหนึ่งครูพอลก็เอา เส้นประหัดเขียน a b c มาให้เด็ก ๆ ลากตาม ผู้ปกครองเด็กก็เหวอไปตาม ๆ กันเพราะไม่มีบ้านไหนเคยให้เขียนอะไรแบบนี้ แต่ปรากฏว่าเพื่อนสีฝุ่น อายุ 3.9 ขวบ (มากกว่า 6 เดือน) สามารถเขียนตามเส้นได้ตรงมาก ถือว่าเรียบร้อยเลยทีเดียว ซึ่งนึกย้อนไปว่าเมื่ออาทิตย์ที่แล้วเพิ่งได้ไปเที่ยวบ้านเค้ามา และก็ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงได้เขียนได้เร็ว เพราะเป็นบ้านสวน แถมมีเชือกป่านเส้นหนา ห้อยลงมาจากต้นไม้ไว้คอยให้เด็ก ๆ ห้อยโหนเล่นตั้ง 3 เส้นและเพื่อนสีฝุ่นก็โหนได้คล่องแคล่วมาก โหนได้นาน ปีนเชือกขึ้นไปถึงส่วนบนได้สบาย ๆ และน่าจะโหนเกือบทุกวันเป็นเวลาร่วม ๆ ปี ทั้งยังมีกิจกรรมคลุกดิน คลุกฝุ่นอีกมากมาย เล่นเอาการไปสนามเด็กเล่นของสีฝุ่นอาทิตย์ละ 2 – 3 วันถือว่าน้อยลงไปเลย ฟังผ่าน ๆ อาจจะดูไม่มีอะไร แต่ถ้าคำนวณเวลาในแต่ละวัน คูณกับ 356 วัน ชั่วโมงบินของการฝึกฝนมันจะต่างกันมาก ผมรู้สึกว่ารายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ แบบนี้แหละที่ทำให้เด็กมีความสามารถต่างกันออกไป ทำวันละนิดแค่เวลาที่ใช้ 15 – 30 นาทีต่อวัน แต่ทำทุกวัน ติดต่อกันเป็นเดือน เป็นปีรวมแล้วมันจะมันต่างกันอย่างมากมาย ทำให้นึกสำรวจตัวเอง เวลาที่ดูเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ใช้กับลูกหรือให้ลูกทำกิจกรรมใด ๆ เช่นอ่านหนังสือให้ลูกฟัง พูดภาษาที่สองกับลูก เวลาที่ปล่อยให้ลูกอยู่หน้าทีวี ถ้าสิ่งเหล่านี้เป็นกิจวัตรประจำวันแล้ว ย่อมส่งผลต่อพัฒนาการของลูกที่ต่างกันอย่างมากมาย

เหตุการณ์วันนี้เลยเป็นเครื่องยืนยันว่า การให้เด็กเล่นกลางแจ้งโดยเฉพาะการปีนป่ายนั้นส่งผลดีต่อเรื่องเรียนเขียนอ่านด้วย นึกแล้วก็ยิ่งแปลกว่าทุกวันนี้ความคาดหวังของผู้ปกครองหลาย ๆ คนกลับเร่งเรื่องวิชาการในเด็กเล็ก ชีวิตเมืองก็ทำให้เด็กได้มีโอกาสเล่นกลางแจ้ง เล่นปีนป่ายน้อยลง แต่กลับเร่งอยากให้เด็กเขียนอ่านได้เร็วขึ้น ซึ่งในความคิดเรา เด็กในวิถีชีวิตเมืองน่าจะมีกล้ามเนื้อที่เหมาะสมพร้อมสำหรับการเขียนช้าลงไปกว่าแต่ก่อนด้วยซ้ำเพราะไม่ค่อยมีโอกาสเล่นปีนป่ายใช้กล้ามเนื้อมือเท่าแต่ก่อนอีก 


+++ถึงผมไม่เคยเขียนมาก่อน แต่ผมก็เีขียนได้สวยแบบนี้นะครับ +++



+++ เบื้องหลังก็คือ ผมห้อยโหนแบบนี้ด้วยความสนุกมาเป็นปีแล้วครับ +++


 
*** ปล. เขียนไปเขียนมาพอจบก็นึกถึงคำพระบทนี้เฉยเลย**

 "เธอจงระวังความคิดของเธอ
เพราะความคิดของเธอจะกลายเป็นความประพฤติของเธอ
เธอจงระวังความประพฤติของเธอ
เพราะความประพฤติของเธอจะกลายเป็นความเคยชินของเธอ
เธอจงระวังความเคยชินของเธอ
เพราะความเคยชินของเธอจะกลายเป็นอุปนิสัยของเธอ
เธอจงระวังอุปนิสัยของเธอ
เพราะอุปนิสัยของเธอจะกำหนดชะตากรรมของเธอชั่วชีวิต" 
( หลวงพ่อชา สุภัทโท วัดหนองป่าพง )




by Patai on Jan 04, 2013

Posted in ไม่มีหมวดหมู่

ติดต่อลงโฆษณา
Medium Rectangle Sidebar 1st
Fixed 1,000 baht/month
Slot 300 baht/month

ป้ายคำค้น
No tags found

ในหมวดเดียวกัน
ป้ายคำค้นเดียวกัน
No related posts found
โปรเจ็กต์ของผู้แต่ง