blog นี้เล่าย้อนหลังไปเมื่อธันวาคมปีที่แล้ว บันทึกไว้ใน fb ส่วนตัวเห็นว่ามีประเด็นที่สำคัญคือ ความอิน หรือความเชี่ยวชาญรักในเรื่องนั้น ๆ ของผู้สอน ผู้ถ่ายทอดมีความสำคัญทำให้เรื่องราวต่าง ๆ น่าสนใจ ทำให้ผู้เรียนสนใจตามไปด้วย 
**************

วันนี้ได้พาสีฝุ่นไปดูนกแสกร่วมกับชมรมดูนกล้านนา เล็งไว้หลายครั้งแล้ว แต่เห็นว่าลูกยังเล็กกลัวไปทำเค้าเสียงดังนกหนีหมด....แต่เหตุผลจริง ๆ คือไม่อยากตื่นเช้า.....
 
ครั้งนี้ไปตอนเย็น – ค่ำ เพราะไปดูนกแสก ทางกลุ่มนัดกันที่วัดโป่งน้อย เราก็นึกว่าเอารถไปจอดแล้วเดินเข้าป่ากันที่ไหนได้ คือนกเกาะอยู่ตรงช่องหลังคาของวิหารวัด
 
ประทับใจมากเพราะพี่ ๆ ที่มาตั้งกล้องส่องทางไกลตัวใหญ่กันหลายตัวเลย มีเล่าถึงธรรมชาติของนกแสก การหากินว่าไปจับหนูตามไร่นาและมีการไปเก็บอ๊วกนกมาตั้งแต่เช้าก่อนที่พระจะกวาดทิ้ง เพื่อให้เด็ก ๆ ได้มารื้อดูว่าประกอบด้วยอะไรบ้าง หลัก ๆ คือกระดูกส่วนต่างของหนู พี่ ๆ เตรียมคีมและถุงมือยางให้ด้วย
 


นึกไปถึงว่าถ้าเรานั่งอยู่แถววัดแล้วเจอนกแสกคงดู ๆ แล้วก็นะ จะรู้จักหรือเปล่าก็ไม่รู้ คงจะไม่ได้สนใจเลยด้วยซ้ำ แต่พอเป็นกลุ่มคนที่มีความสนใจมาก ๆ มาเล่าเรื่องราวต่าง ๆ สิ่งที่เหมือนไม่ได้มีอะไรน่าสนใจเลยกลับน่าสนใจขึ้นมาอย่างมากมาย น้องคนที่พบนกบอกว่าตามมาตั้งแต่ปีก่อน ขับรถผ่านวัดตอนตี 2 ตี 3 ได้ยินเสียงเลยมาตามดูทีหลัง ดูจนรู้ว่าพ่อกับแม่นกอยู่ตรงไหน จะเอาอาหารมาให้ลูกตอนหัวค่ำ รู้ว่าสี่ตัวที่เห็นเป็นลูก มีคนถามว่ารู้ได้อย่างไร น้องบอกจำหน้าได้ >_< เราดูยังไงมันก็หน้าเหมือนกันหมด คนนำทุกคนเวลาเล่า เรื่องราวจะน่าสนใจมาก กลายเป็นว่าเด็ก ๆ ทุกคนเลยตื่นตาตื่นใจสนใจกันไปหมด
 
นึกไปถึงครูที่ต้องสอนหลาย ๆ  วิชาในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้สนใจ ไม่ได้อิน กับคนที่ได้สอนในสิ่งที่ตัวเองสนใจพลังงานคงเทียบกันไม่ได้เลยแม้แต่น้อย 

• Previous
• Next