"ขาวตายแล้ว"

ตั้งแต่ย้ายมาอยู่ตรัง ขาวก็มาเป็นลูกหมาอยู่ที่บ้านของเราแล้ว

ตอนหมายังเล็ก ลูกของเราก็เช่นกัน เขาเห็นหมาเติบโตขึ้น จนเป็นหมาหนุ่ม

ให้อาหาร วิ่งเล่น หรือเรียกหากันอยู่เป็นประจำ ความผูกพันเกิดขึ้นโดยไม่รู้ตัว

"บอกเขาไปอยู่บนดาวสวรรค์นะ ไม่เจ็บไม่ปวดแล้ว" แม่บอก

"ขาวจะมาเกิดอีกไหมแม่ จะมองหาบ้านจากบนท้องฟ้าไหม" ปันบุญถาม

"บุญเสียใจ บุญยังอยากเลี้ยงอยู่"

"เด็กเสียใจ เด็กร้องไห้ก็ได้นะ" แม่บอก

"บุญไม่ร้อง"

ไม่แน่ใจว่าลูกเข้าใจเรื่อง การเกิด แก่ เจ็บ ตายมากแค่ไหน

ปิดท้ายด้วยว่า "เดี๋ยวแม่ก็ต้องโดนฝังใช่ไหม"

เป็นเช่นนั้นแลลูกเอ๋ย

by Jutharat on Sep 08, 2021

Posted in ร่องรอยการเรียนรู้

No related posts found
โปรเจ็กต์ของผู้แต่ง