การกีฬา เป็นส่วนหนึ่งของแผนการศึกษาบ้านเรา ซึ่งเมื่อเรา "เล็งเห็น" ว่าหนึ่งในทุนชีวิตที่สำคัญ นอกจากวิชาความรู้ ก็คือ ร่างกายที่แข็งแรง ปราศจากโรคภัยเบียดเบียน 

 

เมื่อคิดได้ดังนี้แล้ว เราก็ต้องจัดสรรกระบวนการมารองรับเพื่อให้เด็กมี "ร่างกายที่แข็งแรง ปราศจากโรคภัยเบียดเบียน" ซึ่งเรื่องนี้ ไม่ใช่แค่การเรียนรู้วิชา "สุขศึกษา" แล้วจะโตมาแข็งแรงได้ แต่ต้องมี "ห้วงประสบการณ์สุขศึกษา" 

[break]

ห้วงประสบการณ์สุขศึกษา ที่เราจัดสรรกันในเบื้องต้นคือ อาหาร การพักผ่อน และการออกกำลังกาย

 

อาหาร ส่งเสริมให้ลูกได้กินอาหารที่มีคุณค่าทางอาหารครบถ้วน และหลีกเลี่ยงอาหารขยะหรือขนมขบเคี้ยว กระบวนการนี้เราลากยาวไปถึงกับให้ลูกได้ลงมือตั้งแต่ "ปลูกอาหาร" จนถึงกระบวนการ "ปรุงอาหาร" ซึ่งทำให้เขาได้รับประสบการณ์ตรง และภูมิใจในอาหารที่ตนเองเป็นคนผลิตขึ้นมาเอง

 

การพักผ่อน การที่เราไม่ต้องรีบตื่นออกไปโรงเรียนตั้งแต่เช้า และไม่มีการบ้านต้องเอากลับมาทำยามดึก ทำให้บ้านเราสามารถใช้เวลากับการพักผ่อนได้อย่างเต็มที่ เด็กๆ จะเข้านอนประมาณ 3 ทุ่ม หรือลากยาวอย่างมากก็ไม่เกิน 4 ทุ่มก็จะหลับกันหมด และตื่นประมาณ 6-7 โมงเช้า ก็น่าจะได้พักผ่อนอย่างเพียงพอละนะ

 

การออกกำลังกาย เป็นทุนชีวิตอย่างหนึ่งที่เราให้ความสำคัญมาก ไม่แพ้การศึกษา เพราะร่างกายที่เติบใหญ่แข็งแรง นิสัยรักการออกกำลังกายตั้งแต่วัยเด็ก จะเป็นทุนสำคัญที่จะช่วยให้เด็กๆ มีร่างกายที่แข็งแรงปราศจากโรคภัยไปได้ตลอดชีวิต ซึ่งนี่เป็นอีกหนึ่งกระบวนการที่ต้องอาศัยเวลาและการบ่มเพาะ รวมถึงการให้เด็กมีโอกาสได้ค้นพบกีฬาที่เหมาะกับเขา (และเหมาะกับวิถึชีวิตหรือกระเป๋าเงินของพ่อแม่) รวมถึงห้วงเวลาเพื่อให้เขาได้มีโอกาสฝึกฝนและเล่นกีฬาที่ถนัดและสนใจ

 

กระบวนการเหล่านี้จึงเป็นส่วนสำคัญในแผนการศึกษา ซึ่งเราให้ความสำคัญไม่ด้อยไปกว่าการเรียนรู้ทางวิชาการ รวมถึงการให้น้ำหนักและเวลากับสิ่งเหล่านี้ด้วย ดังนั้นการกีฬาจึงอยู่ในชีวิตลูกมาโดยตลอดที่เราจัดการเรียนรู้กันเอง ซึ่งการประเมินผลทางการกีฬานี้ ไม่ใช่อยู่ที่ถ้วยหรือเหรียญ แต่อยู่ที่

การดูแลสุขภาพ -- เด็กๆ ไม่ได้เรียนรู้แค่ทักษะการกีฬา แต่รวมไปถึงการดูแลสุขภาพด้วย เช่นกระบวนการดูแลร่างกายเมื่อเกิดการบาดเจ็บ การอบอุ่นร่างกาย โภชนาการ แม้แต่เรื่องเล็กๆ น้อยๆ เช่น เด็กๆ เรียนรู้ที่จะไม่ดื่มน้ำเย็นจัดระหว่างช่วงแข่งหรือช่วงซ้อม ระเบียบวินัยและความสม่ำเสมอในการฝึกซ้อม การตั้งเป้าและการแข่งขันกับตนเอง การดูแลจิตใจตนเองในฐานะนักกีฬา

ระบบการประเมินเลยว่ากันแบบง่ายๆ บ้านๆ โดยไม่ได้ตั้งตัวชี้วัดหรือแบบประเมินอะไรมากมาย เพราะประเมินกันด้วยสายตา และมีการปรับแก้ไขกันเรื่อยๆ ระหว่างทางด้วยไม่ได้ทำๆๆๆ ไปแล้วประเมินปลายทางทีเดียว

 

จากกระบวนการนี้ บ้านเรียนของเราบางทีเลยกลายเป็นบ้านเรียนกีฬา...อันนี้ก็แล้วแต่คนจัดประเภท ก็จัดกันไปตามความเหมาะสมละกัน

ที่สำคัญ ...ผมไม่เคยเชื่อเลยว่า "แค่ขยับ เท่ากับออกกำลังกาย"


http://www.facebook.com/HomeUnschool
http://www.ikhem.com

• Previous
• Next